10ام مهر, 1400
0 دیدگاه ها
کرم سیب و روش های کنترل آن
Cydia pomonella
کرم سیب متعلق به خانواده‌ی Totricidae بوده و یکی ار مهمترین آفات میوههای دانه‌دار است. به استثنای ژاپن و بخش‌هایی از آسیا، کرم سیب در هر نقطه‌ای با آب و هوای معتدل که سیب کشت می‌گردد، یافت می‌شود. اولویت تغذیه‌ای این آفت سیب است اما درختان دیگری از قبیل گلابی و زالزالک نیز میزبان آن هستند.
میوههای گلابی زمانی که کوچک هستند به دلیل بافت سختی که دارند به صورت طبیعی در برابر کرم سیب مقاوم هستند اما در اواخر تابستان و زمانیکه میوه‌ها می‌رسند به شدت در برابر این آفت حساس هستند.
خسارت کرم سیب روی زردآلود و گیلاس بسیار به ندرت صورت می‌گیرد و تنها زمانی اتفاق می‌افتد که آلودگی شدید سیب و گلابی در نزدیکی این درختان وجود داشته باشد.
لاروهای این آفت برای رشد و بلوغ نیاز دارند از میوه‌ها تغذیه نمایند و برای رشد به شدت به میوه‌ها به عنوان منبع غذایی وابسته هستند بنابراین خسارت چشمگیری روی محصولات ایجاد می‌کنند. در صورت عدم کنترل ممکن است تمام محصول از بین برود.
چرخه زندگی کرم سیب:
زمستانگذرانی کرم سیب به صورت لارو کامل درون پیله‌ها صورت می‌گیرد که این لاروهای زمستانگذران ممکن است در زیر پوسته‌های شل روی درخت، در بستر پایه‌ی درخت، در دسته‌های چوب و در بقایای میوههای ریخته شده پای درختان یافت شوند. این لاروهای زمستانگذران در ابتدای بهار و قبل از باز شدن شکوفه‌ها تبدیل به شفیره می‌شوند.
اولین حشرات بالغ زمانیکه گلدهی ارقامی مانند Red Delicious کامل شد ظاهر می‌شوند و معمولا اوج ظهور آن‌ها با توجه به شرایط دمایی 10 تا 21 روز پس از این تاریخ است. بالغین با توجه به شرایط آب و هوایی معمولا طی 6 تا 7 هفته ظاهر می‌شوند.
پروانه‌ها شروع به جفت گیری کرده و یک روز پس از ظهور تخمگذاری را آغاز می‌کنند. نسل اول تخم‌ها در درجه‌ی اول روی برگ‌ها گذاشته می‌شوند اما گاهی ممکن است روی میوه‌ها و حتی سرشاخه‌ها نیز یافت شوند. تخم‌ها به صورت انفرادی گذاشته شده و به 8 تا 14 روز زمان برای تفریخ نیاز دارند.
لاروهای تازه تفریح شده میوه‌ها را پیدا کرده و معمولا از طریق انتهای دمگاه و یا اطراف آن وارد میوه می‌شوند. این لاروها از پوست میوه عبور کرده و به مدت چند روز از گوشت آن تغذیه نموده، سپس به سمت مرکز میوه حرکت کرده و از دانه‌ها و قسمت‌های اطراف آن‌ها تغذیه می کنند.
لاروهای نسل اول از طریق دمگاه وارد می‌شوند اما لاروهای سایر نسل‌ها از هر قسمتی می‌توانند وارد میوه شوند.
هنگامیکه این لاروها تغذیه می‌کنند مدفوع خود را از طریق سوراخ ورودی روی میوه خارج می‌سازند که به تدریح این سوراخ بزرگ شده و به عنوان حفره‌ای برای خروج آن‌ها عمل می‌کند.
پس از اینکه لاروها بعد از گذشت 3 تا 4 هفته به صورت کامل رشد کردند از میوه‌ها خارج می‌شوندو به دنبال یک محل سرپناه‌دار برای تشکیل پیله می‌گردند.
این آفت معمولا روی سیب دو تا سه نسل در سال دارد که تعداد نسل به درجه حرارت محیطی و طول روشنایی روز بستگی دارد.
نشانه های خسارت کرم سیب:
خسارت این آفت به دلیل تغذیه از میوه‌ها است. این خسارت به دو صورت خسارت سطحی و یا تغذیه عمیق لاروها می‌باشد.
خسارت‌های سطحی آن‌هایی هستند که لارو در گوشت فرو رفته و سپس می‌میرد یا لارو به طور مختصر در محلی تغذیه می کند، سپس آن محل را رها کرده و به مکان دیگری حرکت می‌کند.
در بیشتر میوههای بالغ سیب و گلابی در اطراف این محل‌های تغذیه‌ی سطحی هاله‌ای قرمز رنگ تشکیل می‌شود.
تغذیه‌ی عمیق هنگامی رخ می‌دهد که لارو در گوشت میوه سوراخ ایجاد می‌کند و سرانجام به مرکز سیب یا گلابی می‌رسد و از دانه‌ها تغذیه می‌نماید.
این تغذیه‌های عمیق اغلب با ترشحات قهوه‌ای یا فضولاتی مشخص می‌شوند که از سوراخ‌های ورودی یا حفره‌های جدیدی که برای خروج لارو بالغ در نظر گرفته شده است، خارج می شوند.
در گلابی نشانه‌های خسارت عمیق لاروها به وسیله خروج فضولات از انتهای دمگاه میوه قابل مشاهده است.
هر دو نوع آسیب سبب غیرقابل فروش شدن میوه‌ها می‌شود اما تغذیه‌ی عمیق لاروها علاوه بر غیرقابل فروش ساختن میوه‌ها سبب پوسیدگی آن‌ها در انبار به سبب نفوذ باکتری‌ها و قارچ‌ها می‌گردد.
روش های کنترل کرم سیب:
مونیتور کردن آفت و استفاده از تله های فرمونی
کنترل بیولوژیک توسط پارازیتوئیدهایی از قبیل زنبورهای تریکوگراما
از بین بردن محل‌های زمستانگذرانی آفت با عملیاتی از قبیل کندن و سوزاندن پوسته‌های شل درخت و همچنین رعایت بهداشت باغ
پیچیدن نوارهای پارچه‌ای و یا مقوایی در اطراف تنه‌ی درخت می‌تواند محل‌هایی مصنوعی برای تشکیل پیله‌‌ی لاروها فراهم سازد که با سوزاندن آ‌ها می‌توان جمعیت زمستانگذران را کاهش داد.
زمان مباره شیمیایی باید در زمان پیک پرواز حشره و بر علیه لاروهای سنین پایین پیش از نفوذ به داخل میوه صورت گیرد که بدین منظور مراکز خدمات کشاورزی مناطق معمولا در سه مرحله اقدام به پیش آگاهی می‌کنند.
جهت کنترل شیمیایی می‌توان از سمومی مانند از فوزالون1.5 لیتر در هزار لیتر آب، دیازینون 1 لیتر در هزار لیتر آب، استامی پراید 250 گرم در هزار لیتر آب، ایندوکساکارب 450 سی سی در هزار لیتر آب، لوفنورون 1 لیتر در هزار لیتر آب و کلرپیریفوس 1.5 لیتر در هزار لیتر آب استفاده کرد.
ارسال نظر
نکته: HTML ترجمه نمی شود!