10ام مهر, 1400
0 دیدگاه ها
شته مومی یا شته خونی سیب
شته مومی یا شته خونی سیب با نام علمی Eriosoma lanigerum بومی آمریکای جنوبی بوده و اولین بار در سال 1842 در ایالات متحده شناسایی شده است. این آفت می‌تواند روی ریشه و یا قسمت‌های هوایی درخت سیب قرار داشته باشد. معمولا در اواخر تابستان و پاییز بیشتر روی قسمت‌های هوایی مستقر می‌گردد.
کلنی‌های هوایی آفت در قسمت‌های مختلف درخت می‌توانند شکل بگیرند اما ساقه‌ها و شاخه‌های جانبی درخت مناطق جذاب‌تری برای تجمع این آفت هستند.
نشانه های خسارت شته مومی یا شته خونی سیب:
هنگامیکه آفت از شاخه‌ها و یا ریشه‌ها تغذیه می‌کند با تزریق بزاق سمی خود به داخل شیره‌ی گیاهی، سبب تشکیل گال و یا ایجاد تورم می‌گردد.
در طی یکسال این گال‌ها و تورم‌ها خیلی قابل توجه نیستند اما با ادامه تغذیه اندازه‌ی آن‌ها افزایش پیدا می‌کند.
بیشترین خسارت را کلنی‌های زیرزمینی شته‌ی مومی با تغذیه از ریشه ایجاد می‌کنند.
ریشه‌های آلوده تورم‌های بزرگ و غیرطبیعی دارند.
ادامه‌ی تغذیه از ریشه سبب از بین رفتن آن و در نتیجه کاهش رشد و حتی مرگ درختان جوان می‌گردد.
این شته‌ها علاوه بر خسارت مستقیم می‌توانند منجر به ایجاد بیماری قارچی شانکر روی درختان سیب گردند.
گال‌های تشکیل شده روی تنه نسبت به سایر قسمت‌های پوست درخت در برابر سرما بیشتر حساس هستند و در دماهای پایین پاره شده و منجر به ایجاد شانکر می گردند.
عسلک ترشح شده از این آفت نیز باعث جذب قارچ کپک دوده‌ای و کاهش کیفیت میوه‌ها می‌شود.
چرخه زندگی شته مومی یا شته خونی سیب:
شته مومی یا شته خونی سیب به صورت نیمف روی ریشه‌ی درختان سیب زمستان‌گذرانی می‌کند. همچنین این آفت می‌تواند به صورت نیمف‌های جوان در قسمت‌های بالای خاک، در نواحی دارای پوشش روی تنه و یا شاخه‌های اصلی زمستان را سپری نماید.
در زمستان‌های شدید کلنی‌های زمستان‌گذران شته مومی در قسمت‌های بالای خاک از بین می‌روند.
با گرم شدن هوا در بهار، شته‌های زمستان‌گذران تولید نیمف‌های زنده کرده که به سمت بالا و پایین درخت حرکت می‌کنند.
در صورتیکه کلنی‌های زمستان‌گذران شته مستقر روی شاخه و تنه درخت در طی زمستان از بین رفته باشند، نیمف‌های روی ریشه به سمت بالای خاک جهت تشکیل منبع آلودگی جدید حرکت می‌کنند.
محل مورد علاقه‌ی این شته‌ها برای تغذیه در طی تابستان، قسمت اتصال دمبرگ به ساقه (Axil) در شاخه‌های انتهایی درخت می‌باشد.
هنگامیکه جمعیت آفت زیاد باشد بیشتر برگ‌ها در پایه‌ی خود یک توده‌ی پشمی دارند.
بالغین بالدار هنگامی تشکیل می‌شوند که نسل زمستان‌گذران آفت قصد مهاجرت روی میزبان‌های زمستانی خود را دارد.
روش های کنترل شته مومی یا شته خونی سیب:
کلنی‌های کوچک در درختان جوان را به صورت دستی حذف کنید.
حشره کش‌هایی از قبیل کلرپیریفوس 1.5 در هزار، پیریمیکارب 500 گرم در هزار، لامبدا سای هالوترین 250 سی سی در هزار، دلتامترین 250 سی سی در هزار، سایپرمترین 250 سی سی در هزار و یا استامی پراید 250 گرم در هزار می‌توانند در کنترل این آفت موثر باشند.
ارسال نظر
نکته: HTML ترجمه نمی شود!