22ام خرداد, 1402
0 دیدگاه ها
شته سبز سیب
شته سبز سیب با نام علمی Aphis pomi یکی از رایج‌ترین گونه‌های شته است که در سرتاسر دنیا پراکنده می‌باشد. این آفت می‌تواند گیاهان دیگری از جمله گلابی و زالزالک را نیز آلوده کند اما اولویت تغذیه‌ای آن سیب می‌باشد.
حشرات بدون بال این آفت بدنی سبز، سری به رنگ قهوه‌ای روشن و طولی حدود 2 سانتی متر دارند. بال‌ها زمانیکه وجود داشته باشند به رنگ شفاف بوده و تخم‌های این شته نیز سیاه براق هستند.
نشانه های خسارت شته سبز سیب:
شته سبز سیب شیره برگ‌ها به خصوص برگ‌های نزدیک به قسمت‌های تازه تشکیل شده در بالای گیاه را می‌مکد.
بافت‌های در حال رشد در اثر تغذیه‌ی زیاد این آفت خمیده و رنگ پریده می‌شوند.
رشد درختان جوان و یا درختان ضعیف ممکن است متوقف گردد.
خسارت بیشتر این آفت زمانی به وجود می‌آید که بر اثر جمعیت بالای شته، در زیر برگ‌ها عسلک جمع می‌شود که این عسلک سبب آلودگی به قارچ کپک دوده‌ای یا فوماژین شده و در نهایت منجر به رنگ پریدگی و کیفیت پایین میوه‌ها می‌شود.
شته ممکن است به صورت مستقیم از میوه‌های در حال رشد تغذیه نماید که سبب توقف رشد و تغییر شکل آن‌ها می‌شود.
تغذیه شته سبز سیب از میوه‌های رسیده منجر به نقره‌ای شده میوه‌ها می‌گردد.
چرخه زندگی شته سبز سیب:
زمستانگذرانی این آفت به صورت تخم در پایه‌ی جوانه‌ی شاخه‌های انتهایی می‌باشد.
تخم‌ها زمانی که جوانه‌ها باز شده و برگ‌ها در حال آشکار شدن هستند تفریخ می‌شوند. نیمف‌های جدیدی که پس از تفریخ این تخم‌ها به وجود می‌آیند همگی ماده هستند.
این نیمف‌ها که بلافاصله شروع به تغذیه از برگ‌های در حال رشد می‌کنند ابتدا در قسمت‌های انتهایی شاخه‌ها قرار دارند و سپس به قسمت‌های قدیمی‌تر تجمع برگ‌ها منتقل می‌شوند.
پس از حدود دو هفته تغذیه و چندین مرتبه پوست اندازی، نیمف‌ها تبدیل به بالغین ماده بدون بالی می‌شوند که به آن‌ها جمعیت موسس (Fundatrice) گفته می‌شود و بدون جفت‌گیری (بکرزاریی) شروع به تشکیل نیمف‌های زنده (تخم نمی‌گذارند) نموده و به سرعت جمعیت خود را افزایش می‌دهند. هر ماده موسس می‌تواند 50 تا 100 فرزند زنده به وجود آورد. این شته‌های جوان در مدت 7 تا 10 روز رشد می‌کنند.
جمعیت‌های شته سبز در اوایل بهار به آهستگی روی شکوفه‌ها و گلبرگ‌ها تشکیل می‌شود و با افزایش متوسط دمای هوا تشکیل آن‌ها به سرعت افزایش می‌یابد.
با توجه به شرایط آب و هوایی، یک نسل از این آفت در مدت دو تا سه هفته کامل می‌شود. بنابراین در طی هر سال چندین نسل دارند.
شته‌های بالغ در یک کلنی معمولا بدون بال هستند تا زمانیکه جمعیت آن‌ها افزایش یافته و جهت انتقال به میزبان‌های جدید این حشرات تشکیل بال داده و جا به جا می‌گردند.
شته‌های سبز سیب معمولا در طی تابستان روی درخت سیب باقی می‌مانند. در اواخر تابستان حشرات نر در کنار حشرات ماده شکل می‌گیرند و سپس جفت‌گیری صورت گرفته و تخم‌های زمستان‌گذران به وجود می‌آیند.
بیشتر این تخم‌ها در 15 تا 20 سانتی‌متری بالایی شاخه‌ها قرار داده می‌شوند. به ندرت تخم‌ها در شاخه‌های بزرگ چوبی و یا تنه‌ها یافت می‌شوند.
روش های کنترل شته سبز سیب:
جمعیت این شته‌ها تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند آب و هوا، سلامت گیاهان و دشمنان طبیعی قرار دارد. در صورتیکه شته‌ها به بافت‌های تازه و آبدار دسترسی نداشته باشند از برگ‌های قدیمی تغذیه می‌کنند و تشکیل جمعیت جوان آن‌ها تا 50 درصد کاهش می‌یابد.
با افزایش دما بین 30 تا 32 درجه سانتی‌گراد ویا بیشتر، ماده‌ها نمی‌توانند به خوبی تولید مثل کنند. با بالا ماندن دما برای چندین روز شته‌ها از بین می‌روند همچنین باران‌های شدید می‌تواند جمعیت آفت روی برگ‌ها را بشوید.
بهار سرد و مرطوب برای شته‌ها ایده‌آل و برای دشمنان طبیعی آن‌ها نامناسب است.
مصرف نیتروژن را مدیریت کنید تا از آبدار شدن بیش از اندازه‌ی بافت‌های انتهایی جلوگیری کنید و در نتیجه جمعیت شته‌ها کاهش یابد.
از هرس تابستانه‌ی جوانه‌های انتهایی که منجر به تشکیل و رشد مجدد شاخه‌های جوان که برای شته‌ها بسیار جذاب هستند می‌شود، اجتناب کنید.
مصرف حشره‌کش‌هایی از قبیل پریمیکارب 500 گرم در هزار لیتر آب، ایمیداکلوپراید 250 سی سی در هزار لیتر آب، مالاتیون 2 لیتر در هزار لیتر آب، اکسی دیمتون متیل 0.5 تا 1 لیتر درهزار لیتر آب، دیازینون 1 لیتر در هزار لیتر آب و یا استامی پراید 250 گرم در هزار لیتر آب می‌تواند در کنترل این آفت موثر باشد.
ارسال نظر
نکته: HTML ترجمه نمی شود!